జీవితంలో చిగురంత ఆశ... కొండంత బలం

అనగనగా ఒక ఊరు. ఆ ఊరులో ఒక వ్యవసాయ కూలి రామయ్య ఉండేవాడు. ఒక రోజు యథావిధిగా కూలి పనికి వెళ్ళాడు. కూలిపనిని ఆడుతూ, పాడుతూ, తోటి వారికి అలసట రాకుండా చేస్తూ ఆ రోజు గడిపాడు. సాయంత్రం ఇంటికి వెళ్ళే సమయం అవ్వగానే అందరూ ఇంటికి పయనమైనారు.

కానీ రామయ్య ఇంటికి వంటచెరుకు కోసమని కట్టెలు పోగుచేసుకోవడం కోసం ఒక్కడే ఉండిపోయాడు. ఆ పొలం ఊరికి చాలా దూరం ఉంటుంది. చివరికి కట్టెల మెాపు తయారు చేసుకుని ఒంటరిగా ఇంటికి తిరిగి పయనమైనాడు. కొంత దూరం నడిచాక చీకట్లో ఒక గంభీరమైన శబ్దం వచ్చింది. అది ఏంటో అని రామయ్య పొదల్లోకి చూశాడు. అక్కడ రెండు కళ్ళు అతని వైపు చూశాయి. అది రామయ్య వైపు రావడం మొదలు పెట్టింది. అపుడు రామయ్య అది “పులి” అని గమనించాడు. చిన్నగా అది అతనివైపు అడుగులు వేస్తూ వస్తోంది. అప్పుడు అతనిలో భయం చిగురించింది. వెంటనే తన తలపై ఉన్న కట్టెల మెాపును క్రింద పడేసి, పరుగెత్తడం మొదలు పెట్టాడు.

అప్పుడు ఆ పులి కూడా అతడిని వెంబడించడం మొదలు పెట్టిందు. అలా... కొంత దూరం పరుగెత్తాక చీకట్లో ఒక పాడుబడ్డ బావిలో కాలు జారి పడ్డాడు. పడిన తర్వాత బావిలో ఒక చెట్టు కొమ్మ అతనికి అదృష్టంగా తగలగానే దానిని పట్టుకొని వ్రేలాడుతూ బావి గట్టువైపు చూస్తున్నాడు.

గట్టుపైన గాండ్రిస్తూ పులి అతడి వైపు చూస్తూ ఉంది. అతడిలో భయం చావుకు దగ్గరగా వెళ్తుంది.ఇంతలోనే ఆ చెట్టు కొమ్మ మీద బుసకొడుతూ ఒక కొండచిలువ తిరుగుతుండడం గమనించాడు. అప్పుడు అతడు ప్రాణం ఉన్న శవంలా మారిపోయాడు. అప్పుడు అతనిపై చిన్న చిన్న చుక్కలు పడడం గమనించి, వాటిని నాలుకతో తాకాడు. అవి తీయగా ఉండడంతో అవి తేనె తుట్టె నుండి వస్తుంన్నాయని గమనించి వాటిని నోటితో అందుకోవడం మొదలు పెట్టాడు. ఎందుకంటే తేనె అంటే అతడికి చాలా ఇష్టం, ఆశ. చాలా రోజుల తర్వాత దొరికిన తేనె చుక్కలను ఆశతో నోటితో అందుకోవడానికి ప్రయత్నిస్తూ తనను కరుస్తున్న తోనె టీగల నొప్పిని. కొండచిలువ భయాన్నీ, గట్టుపై ఉన్న పులి భయాన్నీ మరచిపోయాడు. ఇంతలో పులికి అలసట వచ్చి వెళ్లిపోయింది.

తన తండ్రిని వెతుక్కుంటూ వచ్చిన రామయ్య కొడుకు చందు, తండ్రిని గట్టుపైకి లాగి కట్టెలను తీసుకొని ఇంటికి వెళ్ళాడు. కాబట్టి జీవితంలో చిగిరంత ఆశ కూడా ముఖ్యమే.

ఆధారం: బి మౌనిక